ايران اسرار
هيل (نشريه كنگره)
تاريخ: 17 دسامبر 2014
نويسنده: امير عمادي
- صحبت از ديدگاه اشتباه رو به ايران. يك كارمند كنسولگري رژيم ايران در نيويورك اخيراً تبليغات تهران عليه جنبش اپوزيسيون اصلي ايراني مجاهدين خلق را به رسانه‌هاي آمريكايي برده كه آنرا بپراكنند. او يك مأموريت دارد.
در اصل، فرستادگان “دولت جلودار حامي تروريسم در جهان” نبايد اين جسارت را بكنند كه ديگران چگونه بايد به ايران نگاه كنند. آنها فاقد هر گونه مشروعيت در ايران هستند و نبايد اعمال مشروعيت در خارج كنند. فكر كنيد كه چقدر مضحك است كه ديپلماتهاي كيم جونگ ان، يا بشار اسد و يا آدولف هيتلر از خشم جنايتكارانه خود ستايش كنند و وانمود كنند كه از جانب شهروندانشان صحبت ميكنند. فرستادگان رهبر عالي ايران علي خامنه‌اي چنين هستند.
در حقيقت، بعد از 400 قتل متقن شده مخالفان توسط “ديپلماتهاي” رژيم و عوامل آنها در خاك غرب، مردم ايران آگاهانه به گويا نمايندگان رژيم در كشورهاي خارجي بعنوان “ديپلمات-تروريست” اشاره ميكنند. مطمئناً، كانديد حسن روحاني براي سفير در سازمان ملل به آمريكا راه داده نشد بخاطر نقش وي در قتل محمد حسين نقدي، نماينده شوراي ملي مقاومت ايران در ايتاليا در سال 1993.
طعنه‌آميز است كه در حاليكه خامنه‌اي و رژيم آخوندي آمريكا را “شيطان بزرگ” ميخوانند، فرستادگان آقازاده آنها در سرزمينهاي خارجي با متانت مقالاتي مينويسند به انگليسي در رسانه‌هاي معروف و با ادبانه به اعضاي كنگره “شيطان بزرگ” اندرز ميدهند تا لطفاً ايران را بصورت ديگري بنگرند: تهران زنان را حلق‌آويز نميكند، تروريسم صادر نميكند، از تسليحات اتمي متنفر است؛ صلح‌دوست، صادق، خوش آب و رنگ و پرشور است.
نويسنده اين مقاله، در حقيقت مزد گرفته كه دروغ بگويد. كسي نبايد به شغل وي حسودي كند كه كارش ماتيك زدن به يك خوك جنايتكار است. بدون خجالت، وي بعنوان سخنگوي حسن نيت مردم ايران رفتار ميكند گويي كه دنيا كور است. در واقع، او نماينده رژيمي است كه حداقل 1200 نفر را طي يكسال گذشته اعدام كرده است رقمي كه در 25 سال بيسابقه ميباشد. ايران بلحاظ سرانه بالاترين آمار اعدام را در جهان دارد و يكي از اندك اعدام كنندگان نوجوانان است.
رفتار رژيم با زنان نشاني از ماهيت قرون وسطائي و انزجارآور آن است. تا همين ماه اكتبر، اين رژيم يك زن 26 ساله را اعدام كرد بخاطر دفاع از خود در مقابل يك عامل اطلاعاتي كه تلاش به تجاوز به وي داشت و ماه گذشته اوباشان آن به روي چند ده زن در اصفهان در مركز ايران اسيد پاشيدند.
در خارج نيز ملايان درگير خرابكار گستاخانه در لبنان، عراق، سوريه و يمن هستند كه جهان بخوبي از آن با خبر است. چگونه ممكن است كه نويسنده رفتار متفاوتي با اپوزيسيون ايران داشته باشد كه براي اربابانش يك تهديد زندگي است؟
مطمئناً رژيم به زندان ، شكنجه و اعدام اعضاء و هواداران مجاهدين خلق ادامه ميدهد. در ماه ژوئن، اين رژيم يك مرد جوان را صرفاً بخاطر يك كمك كوچك مالي به مجاهدين خلق اعدام كرد. در سپتامبر 2013، نيروهاي امنيتي عراقي كه به دستور تهران عمل ميكردند به كمپ اشرف در عراق حمله كردند و با شيوه اعدام 52 ساكن آنرا به قتل رساندند در حاليكه بسياري دستشان از پشت بسته شده بود و پدر من نيز در ميان آنها بود.
مجاهدين خلق طي يك دهه گذشته درگير كيسهاي حقوقي متعددي در اروپا و آمريكا بوده است. در تمامي آنها، دادگاهها به نفع آن رأي داده‌اند. همين اخيراً، قضائيه فرانسه گفت كه فعاليتهاي مجاهدين خلق تروريسم نيست اما “مقاومت عليه استبداد” است. تنها جايي در جهان كه مجاهدين را “تروريست” توصيف ميكند همان دولت حامي شماره يك تروريسم و پدرخوانده داعش است: يعني رژيم ايران. آيا اين يك طعنه كه درست ملموس نمي‌باشد نيست؟
در حاليكه رژيم به صورت زنان در شهرهاي ايران اسيد ميباشد، “ديپلماتهاي” آن تبليغات زهرآگين عليه مخالفان خود در آمريكا ميپراكنند. اما براي اين فرستاده كمي دير و كمي ناكافي است تا رژيم بي‌آبرويش را نجات دهد. او ميترسد كه بايد هم بترسد، از جهاني كه هر چه بيشتر مجاهدين را بعنوان يك آلترناتيو دمكراتيك ايراني براي رژيم برسميت ميشناسند. براي يك ذهن سياسي، خوف و عكس‌العمل مضحك وي بلندتر از ادعاهاي مزخرفش صحبت ميكنند.
عمادي معاون رئيس استراتژي در يك كمپاني محصولات است و سخنگوي سازمان جوامع ايراني-آمريكايي.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر