روایت گروگان‌های آزادشده حماس از ترس، ارعاب و گرسنگی
نیمکت‌های برهنه‌ای برای خواب در اتاق‌های بدون هوا و «خفه‌کننده». بدون غذا یا با غذای اندک. حماس یک کودک اسیر را وادار به تماشای ویدیوی کشتار ۷ اکتبر کرده بود.
روایت‌هایی که از زبان آزادشدگان از غزه گفته می‌شوند- آن هم بیشتر از طریق بستگان‌شان - تصویری از هفته‌ها آلودگی، بلاتکلیفی و ترس را ترسیم می‌کنند.
خانم روتی ماندر، یک گروگان ۷۸ ساله می‌گوید که از طریق رادیویی که نگهبان‌ها به آن گوش می‌دادند متوجه شده است که پسرش در اسرائیل کشته شده است.
دبورا کوهن مدعی است که برادرزاده ۱۲ ساله‌اش مجبور به تماشای ویدیوهای هجوم حماس به جنوب اسرائیل شده است.
بیش از ۶۰ نفر از حدود ۲۴۰ گروگانی که حماس گرفته بود حالا ضمن توافق آتش بس اسرائیل و حماس آزاد شده‌اند.
شمار اندکی تجربه‌شان را مستقیم بازگو کرده‌اند ولی آنها که ماجرای‌شان را گفته‌اند - یا خودشان یا از طریق خانواده‌شان - اسارتی را توصیف می‌کنند که زخم‌های عاطفی و جسمی متعددی به جا گذاشته است.
خانم کوهن در مصاحبه‌ای با شبکه فرانسوی زبان تلویزیون ب اف ام شرایط برادرزاده‌اش ایتان یاحلومی ۱۲ ساله را توصیف کرده است که ۵۲ روز اسارت را تحمل کرده است.
او می‌گوید: «وقتی او به غزه رسید، همه ساکنان، همه آنها، او را کتک زدند. او پسربچه‌ای ۱۲ ساله است.» و افزود که هر کودکی که گریه می‌کرده «با تفنگ تهدید شده است».
خانم کوهن گفته است که ایتان به او گفته که «حماس او را مجبور به تماشای ویدیوهای وحشتناک» از حملات ۷ اکتبر کرده است که در آن حداقل ۱۲۰۰ نفر کشته شدند.
دبورا کوهن به شبکه ب اف ام گفته است که: (با آزادی ایتان) ما خیلی خوشخال بودیم. ولی حالا که اینها را می‌دانم نگرانم. غیرقابل تصور است. نمی‌دانم چه کسی می‌تواند چنین کاری بکند.»
«می‌خواستم باور کنم که با ایتان خوش‌رفتاری شده است. ظاهراً این‌جور نبوده است. این آدم‌ها هیولا هستند.»
تایمز اسرائیل گزارش کرده است که پدر ایتان در درگیری با اسلحه تیر خورده است و زخمی شده و همچنان در غزه در اسارت به سر می‌برد.
گروگان‌های دیگر به بستگان‌شان گفته‌اند که در راهروهای شلوغ زیرزمینی و اتاق‌های بدون برق نگهداری می‌شده‌اند.
آنها به شدت تحت محافظت نگهبانان بوده‌اند - و به خاطر اینکه نتوانند مخفیانه با هم ارتباط برقرار کنند به آنها قلم داده نشده است.
روتی ماندر، ۷۸ ساله، روز جمعه به همراه دخترش کِرِن، ۵۴ ساله، و نوه ۹ ساله‌اش اوهاد ماندر-زیکری آزاد شد.
او می‌گوید زندان‌بانانش گروه او را وادار کرده بودند که روی نیمکت‌هایی بدون تشک و در اتاقی «خفه‌کننده» با هوای تازه اندک بخوابند.
او خوش‌شانس بوده که ملافه‌ای به او دادند - افراد زیاد دیگری از جمله پسربچه‌ها و دختربچه‌ها ملافه‌ای نداشتند.
او به شبکه ۱۳ اسرائیل گفت: «ما خودمان را با ملافه پوشانده بودیم. پسربچه‌ها زیر نیمکت‌ها روی زمین می‌خوابیدند چون می‌خواستیم کنار ما باشند.»
به نظر می‌رسد که حماس خانواده‌ها را از هم جدا کرده است - و عده زیادی با خبر نبوده‌اند در روز ۷ اکتبر چه بر سر بستگان‌شان آمده است.
در ویدیویی که خانواده خانم ماندر منتشر کرده‌اند، شنیده می‌شود که یکی از بستگان می‌گوید که شوهر او آوراهام که او نیز ۷۸ ساله است، هنوز گروگان است. کرن ماندر در پاسخ می‌گوید: «پس کشته نشده است.»
خانم ماندر توصیف می‌کند که چطور با گوش کردن به رادیو در دوران اسارت متوجه شده است که روی، پسرش، در کیبوتص نیر اوز به دست حماس کشته شده است.
روتی ماندر (راست) با شوهرش آوراهام که هنوز در اسارت به سر می‌برد
غذاها متنوع بوده است. این زن ۷۸ ساله می‌گوید که ابتدا به او مرغ و برنج داده‌اند و روزی دو بار چای.
او می‌گوید: «ما وضع‌مان خوب بود»، ولی می‌افزاید که چیزی که به آنها می‌دادند مدتی بعد عوض شد «چون وضع اقتصادی خوب نبود و مردم گرسنه بودند.»
یکی دیگر از خویشاوندان، مراو راویو توصیف می‌کند که چطور خانم ماندر و دخترش هر کدام ۷ کیلو وزن کم کرده‌اند.
عده‌ای دیگر از غذای اندک و کوچکی متشکل از حُمُص کنسروی، نان پیتا و پنیر شور حرف زده‌اند - عده‌ای از گروگانها گفتند که در آخر فقط دو برش نان در روز به آنها می‌دادند.
کسانی که دخیل در مراقبت از بچه‌های آزادشده بودند می‌گویند که بسیاری از آنها گرفتار عوارض فشار روانی هستند.
یکی از ساکنان کیبوتص بئری گفته است که دو دختری که آزاد شده‌اند هنوز به نجوا حرف می‌زنند، بعد از آن‌که هفته‌ها زندان‌بانان‌شان به آنها می‌گفتند صدای‌شان را پایین بیاورند.
توماس هند، پدر امیلی هند، دختر ۹ ساله ایرلندی-اسرائیلی که روز یکشنبه آزاد شد، گفته است که دخترش حالا شب‌ها با گریه می‌خوابد.
او به رسانه‌های آمریکایی گفت که دخترش «به تدریج و آرام آرام دارد به زندگی بر می‌گردد».
او می‌گوید: «تکان‌دهنده‌ترین و آزاردهنده‌ترین بخش دیدن او این بود که فقط پچ‌پچ می‌کرد و صدایش را نمی‌شنیدیم. مجبور می‌شدم گوشم را کنار لب‌هایش ببرم.»
«او شرطی شده است که هیچ صدایی از خودش در نیاورد.»
الما آوراهام ۸۴ ساله روز یکشنبه آزاد شد و بلافاصله با هلی‌کوپتر به بیمارستانی در بئر شیبا در شرایط «وخیم و تهدیدکننده زندگی» منتقل شد.
دخترش تالی آمانو گفته است که حماس مادرش را که قبلا از چندین بیماری جدی رنج می‌برده، در شرایط هولناکی نگه داشته است.
او می‌گوید که حدود ۵۰ روز داروهای روزانه ضروری از او دریغ شده است و می‌افزاید که: «اگر مادرم چند ساعت دیرتر می‌رسید او را از دست می‌دادیم.»
هاگای لوین، رئیس امور پزشکی مجمع گروگانها و خانواده‌های گمشده می‌گوید که خانم آوراهام «به مدت ۵۲ روز ... در شرایطی که هیچ انسانی نباید در آن قرار بگیرید ... بدون رعایت کرامت انسانی‌اش» زندانی بوده است.
یوکوِد لیفشیتس گروگانی ۸۵ ساله که هفته‌ها قبل روز ۲۳ اکتبر آزاد شده است در آن زمان گفته بود که اوقاتی جهنمی را از سر گذرانده است.
این مادربزرگ که فعال صلح نیز هست پشت موتور به دست حماس ربوده شد و با چوب او را زده بودند و او را از داخل «شبکه عنکبوتی» تونل‌های زیر غزه عبور داده بودند.
ولی او همچنین می‌گوید که با گروگانها «خوش‌رفتاری شده» و در شرایطی پاکیزه و با تشک روی زمین برای خواب‌شان قرار داشته‌اند.
او می‌گوید: «آنها مراقب بودند ما بیمار نشویم و ما هر دو یا سه روز پزشکی داشتیم که به ما سرکشی می‌کرد.»
- پل آدامز و گریم بیکر
- بی‌بی‌سی، بیت المقدس و لندن
