روزنامه فيگارو 24 نوامبر 2014
به‌قلم ايزابل لاسر
مريم رجوي: تمديد هفت ماهه و ناديده گرفتن قطعنامه هاي سازمان ملل راه رسيدن رژيم ايران به بمب هسته‌يي را باز مي‌گذارد و به‌طور خطرناكي صلح و امنيت جهاني را تهديد مي‌كند
نمايندگان قدرتهاي بزرگ شش ماه پيش وقتي كه شكست مذاكرات با ايران را مشاهده كردند، قسم مي‌خوردند كه توافق موقتي كه با مبارزه سرسختانه در ژنو كسب كردند بيش از يك بار به تعويق نخواهد افتاد. يك شكست ديگر بعد از آن و تعهد مذاكره‌كنندگان بر باد رفت.
به‌رغم يك ماراتن يك هفته‌يي در وين و گفتگوها ميان وزير خارجه آمريكا جان كري و رئيس ديپلوماسي ايران محمد جواد ظريف، كه هفت بار رو در رو همديگر را ملاقات كردند، گروه شش (اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل و آلمان) و ايران دوشنبه با اعتراف به عدم موفقيت از هم جدا شدند. آنها به خود تا 30 ژوئن 2015 فرصت دادند، يعني هفت ماه ديگر براي اينكه از بن‌بست خارج شوند و مسأله برنامه هسته‌يي ايران را كه از 2002 منشأ طنش در روابط بين المللي است را حل و فصل كنند. آنها اميدوارند كه خطوط اصلي سياست در اين توافق آينده را تا ماه مارس تعيين كنند.
در نظر مذاكره‌كنندگان، حل مسأله هسته‌يي كه با روي كار آمدن حسن روحاني پراگماتيك قابل دسترس شده است، بايد پايان انزواي ايران در صحنه بين‌المللي را ممكن سازد. بعضي حتي اميدوار بودند كه تهران، بعد از اينكه مسأله هسته‌يي حل شد، بتواند نقش مثبتي در حل بحرانهاي خاورميانه ايفا كند. باراك اوباما كه به جز مرگ بن لادن در صحنه بين المللي موفقيتي ندارد كه از آن دفاع كند، روي راه حل صلح آميز بحران ايران براي كسب دستاوردهايي در همه منطقه حساب باز كرده بود.
اما موانع كنار زده نشد. ايران حاضر نيست تعداد سانتريفوژهايش را به حدي برساند كه گروه شش كشور خواستار آن است، اين كشورها مي‌خواهند مطمئن شوند كه جمهوري اسلامي نخواهد توانست استاتوي هسته‌يي را -بدون اينكه آنها فرصت عكس‌العمل داشته باشند- كسب كند. تهران خواهان برداشته شدن بلافاصله تحريمهاي بين المللي است ولي حاضر نيست هنوز به‌طور كامل با آژانس بين المللي انرژي اتمي كه ژاندارم هسته‌يي است همكاري كند. در تهران مسأله ادامه يا توقف برنامه هسته‌يي نظامي يك مسأله استراتژيك است. سپاه پاسداران مخالف است. سرسختهايي كه حول ولي فقيه هستند نيز همينطور.
بقاي ديپلوماسي
اين فرصت جديد اعطا شده در پرونده هسته‌يي ايران دو لبه است. مارك فيتزبتريك كه برنامه منع گسترش سلاحهاي هسته‌يي انستيتوي IISS (انستيتوي بين المللي مطالعات استراتژيك) را هدايت مي‌كند، معتقد است كه اين «بهترين راه خروج» است كه اجازه بقا ديپلوماسي را مي‌دهد. هيچكس حاضر نشد خطر يك قهر را بپذيرد يا مسئوليت خطري كه منجر به جنگ و گسترش هسته‌يي شود را قبول كند. در فوروم امنيتي هاليفاكس در كانادا، نخست وزير سابق اسرائيل اهود باراك آخر هفته نسبت به «كابوس تروريسم هسته‌يي» كه جهان مي‌تواند در صورتي كه ايران مسير خود به سمت بمب را ادامه دهد با آن مواجه شود، هشدار داد. او تفسير مي‌كرد كه “استراتژي نبايد جايگزين تاكتيك شود» و نگران نقشي است كه بعضي اميداورند به تهران براي حل و فصل مسائل منطقه بدهند.
راه حل وين اگر چه شانس ديالوگ را حفظ مي‌كند، ولي از سوي مخالفين ايراني مورد انتقاد قرار مي‌گيرد. مريم رجوي پرزيدنت شوراي ملي مقاومت ايران هشدار مي‌دهد «تمديد هفت ماه و ناديده گرفتن قطعنامه هاي سازمان ملل راه رسيدن رژيم ايران به بمب هسته‌يي را باز مي‌گذارد و به‌طور خطرناكي صلح و امنيت جهاني را تهديد مي‌كند.»
بيش از همه، اين امر آينده را تضمين نمي كند. مذاكرات بطور تئوريك بايستي در دسامبر يعني درست قبل از رسمي شدن كنگره جديد آمريكا كه در آن جمهوريخواهان كه طرفدار سر سخت شدن سياست در قبال ايران هستند موقعيت انتخاباتي خود را مستحكم كرده اند، از سر گرفته شود. جان كري ديروز از آنها خواست كه از تمديد مذاكرات حمايت كنند و گفت «ما احمق خواهيم بود اگر (مذاكرات را ) ول كنيم.»
بي شك بيش از اينها لازم است تا كشورهاي خليج (فارس) و قبل از همه عربستان سعودي، قدرت سني منطقه متقاعد شوند كه ايران از اين هفت ماه اضافي براي ادامه برنامه مخفي اش سوء استفاده نخواهد كرد.
همانطور كه اخيرا اولي هاينونن شمارة دو سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي به فيگارو مي‌گفت: “ما يك ديد جامع از برنامه ايران نداريم. ما نتوانستيم ليست كامل تأسيسات اتمي را در بياوريم چرا كه آژانس بين المللي انرژي اتمي به همه سايتها دسترسي ندارد.» به همين دليل خيليها متقاعد هستند كه در زمينة هسته‌يي زمان به نفع ايران عمل مي‌كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر