ندای تحریم نمایش ارتجاع در کوچه پس‌کوچه‌های ایران‌زمین
- سیاسی
- 1402/12/06
درباره‌ٔ برگزاری «انتخابات» در حاکمیتی که ساختار سلسله مراتب آن تماماً ضد «انتخاب» است، چه حرف‌هایی باقی مانده که در سالیان طولانیِ گذشته گفته نشده است؟ آیا نیازی به افشاگری درباره‌ٔ این رژیم و روشنگری درباره‌ٔ منظور «انتخابات» در آن است؟
اکثریت مردم ایران که نافی این نظام شده‌اند، خود، تحلیل‌گران تجربی و خبره در شناخت سیاست و اقتصاد و آموزش و وضعیت آنها در حاکمیت ملایان هستند. این اکثریت می‌داند که تحریم نمایشات این رژیم تحت عنوان بی‌مسمای «انتخابات»، گستره‌یی یافته که بازتاب این گسترش، موجب وحشت صدر تا ذیل حکومت‌مداران ولایی ــ آخوندی شده است.
با این حال، در آستانه‌ٔ برگزاری این نمایش حکومتی، چه نکات یا مواردی را باید به خودمان یا به جبهه‌ٔ مقابل حاکمیت یادآور شد؟
این روزها جامعهٔ ایران باید خود را در آینه‌ٔ نتایج حاصل از قیام ۱۴۰۱ ببیند. نتایج ماد‌ی و عینی این قیام چیست؟ نتیجه‌ٔ اصلیِ آن قیام که به تمرکز بر رأس نظام انجامید، عبور اکثریت مردم ایران از تمامیت نظام ملایان است. این حاصل و نتیجه، اکنون میدان اثبات عملی و بلوغ عینی در منظرگاه داخلی و بین‌المللی یافته است.
هفته‌یی را پیش رو داریم که محصول دهه‌ها رنج، فراق، داغ، پایداری و قیام مشترک ملی در برابر استبداد نعلینی، عرصه‌ٔ یک آزمایش عمومی را پیش روی اکثریت قاطع ایرانیانٍ نافی این حاکمیت، گشوده است. این آزمایش می‌گوید جبهه‌ٔ میلیونیِ مقابل حاکمیت به یکی از سرفصل‌های نبرد بزرگ و آینده‌ساز با آن رسیده است.
هفته‌ٔ پیش رو فراخوان می‌دهد که دریافتن فرصت برای برهم زدن میز دسیسه و ترفند دیکتاتور، یکی از نشانه‌های «شعور سیاسی» در ابعاد ملی است. دیکتاتور می‌خواهد با تلفیق تطمیع و تهدید، بازارگرمیِ سیاهیِ لشکر در خیابان‌ها و پای صندوقها را تدارک ببیند تا با به‌خدمت گرفتن سیاهیِ لشکر، دوربین‌هایش را جهت ارائه به طرف‌های بین‌المللی پر نماید و به خیال خودش مشروعیت‌نمایی کند.
هفته‌ٔ پیش رو و روز نمایش رأی‌گیری را باید به مرزکشی و خط فاصل کشیدن میان اکثریت قاطع جامعهٔ ایران با حاکمیت اشغال‌گران تبدیل نمود. این مرز و خط، نشان شرف و غرور ملی در برابر دشمن‌ترین حاکمیت ضداختیار، انتخاب، آزادی و برابری است. از هم‌اکنون باید به‌وسعت ایران‌زمین و به گستره‌ٔ فضای مجازی و رسانه‌یی، به ترویج ضرورت ملیِ این مرزکشی و خط فاصل کشیدن بپردازیم. همه‌ٔ دست‌آوردهای تاکنونٍ پایداری ایرانیان باید به گسترده‌ترین خروش ملی علیه نمایش ضدانتخابات نظام ملایان بالغ شود.
هفته‌ٔ پیش رو را برای خود و جبهه‌ٔ ضددیکتاتوری آخوندی، روزهای تعهد به یادنامه‌ٔ شقایق‌ها و جاوید نام‌های آزادی بدانیم و به‌جای آوریم؛ آنانی که آرزو و امید و مبارزه و قیام‌شان، از شش جهت نگاه به ما دارند. آنانی که ارثیه‌های عاشقی‌شان را به ما سپرده‌اند تا این خاک و مرز پرگهر را از شیخ تبردار، رها سازیم. گسترش این جبهه‌ٔ میلیونیِ ضددیکتاتوری مذهبی ــ سیاسیِ ولایی در سراسر ایران‌زمین را مدیون مبارزات و خونهای شقایق‌های آزادی از ۳۰ خرداد ۶۰ تا هم‌اکنون هستیم. این ارتش قدرت‌مندِ حافظه‌ها و خاطره‌ها و عاطفه‌های مشترک، با پیشتازی مادران و زنان، فراخوان به گسترده‌ترین و بزرگ‌ترین «نه» به نمایش انتخابات قلابیِ ارتجاع ولایی ــ آخوندی به‌معنی ضرورت تغییر تمامیت این حاکمیت می‌دهد.
نتیجه این‌که در هفته‌ٔ پیش رو، ایران‌زمین فراخوان ملی می‌دهد که باید در پایان روز جمعه ۱۱ اسفند، تعادل قوایی از جانب اکثریت قاطع مردم ایران علیه حاکمیت ملایان رقم بخورد که هم اراده‌ٔ ملی برای نفی و طرد تمامیت این حاکمیت را در منظر داخلی و بین‌المللی به ثبت برساند، هم مسیر انقلاب برای سرنگونی آن را شتاب بخشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر