وضعیت زندان زنان در قرچک، نمودی از ماهیت ضدبشری رژیم
زندان زنان
بیماریهای ایدز و سل در زندانها بیداد می‌کند. وزیر بهداشت رژیم که از زندان قزلحصار کرج دیدار کرده اعتراف می‌کند: «من در این‌جا شاهد بیمارانی بودم که ایدز داشتند و دچار سل مقاوم بودند اما مراقبت و نگهداری کامل نیست و بیماریابی در این زندان به‌صورت فعال انجام نمی‌شود». وزیر کابینه آخوند روحانی در مورد شیوع انواع بیماریها در زندانها اضافه کرد: «بیماریهایی که در زندان وجود دارد جزو بیماریهای واگیردار و بسیار خطرناک است که شیوع آن ۱۰ برابر بیشتر از داخل جامعه است». (روزنامه حکومتی شهروند 11اسفند93)
اعترافها این کارگزار رژیم آخوندی به محرومیت زندانیان از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی، برای مردم ایران تازگی ندارد. 36سال است که زندان نمادی از کارکرد ایدئولوژی ضدبشری ولایت‌فقیه در جامعه است. این وضعیت در مورد زنان زندانی وحشتناکتر است. ضریب زن‌ستیزی نظام آخوندی در زندانهای زنان، وضعیت این زندانها را به‌غایت اسفناکتر کرده است.
چند تن از زنان زندانی سیاسی که از زندان اوین و سایر زندانهای دیگر به‌صورت تنبیهی و برای شکنجه روانی، به زندان قرچک ورامین تبعید شده‌اند تا کنون گزارشات مختلفی از این شکنجه‌گاه داده‌اند. زندان قرچک ورامین که از کمترین امکانات بهداشت و درمان و غذایی برخوردار نیست محل نگهداری زنان محروم و نگونبختی است که در حاکمیت آخوندهای تبهکار حاکم، مورد سوء استفاده‌های مختلف از مواد مخدر تا سرقت و غیره قرار گرفته‌اند.
زنان محبوس در این زندان، حتی از امکانات پوششی لازم برای محافظت خود در برابر سرمای زمستان محرومند.
در این دخمه گاه که در بین مردم به کهریزک دوم معروف است و قبلاً گاوداری بوده، زندانیان در چند سوله متعفن و فوق‌العاده کثیف و غیربهداشتی نگهداری می‌شوند. به آنها جیره غذایی فوق‌العاده ناچیزی داده می‌شود که در اساس غیرقابل خوردن است. آنها مجبورند در مواقع بسیاری با گرسنگی و تشنگی بسازند و حتی در مواردی با چند حبه قند روز را سپری کنند.
وضعیت طاقت‌فرسای این شکنجه‌گاه، برای زندانیان عواقب بسیار وخیم جسمی و روحی را به‌دنبال دارد به‌نحوی که به دردهای شدید کلیوی وعوارض وخیم گوارشی مبتلا می‌شوند.
بنا به برخی گزارشها برای تعداد ۲۰۰ نفر زندانی فقط یک سرویس بهداشتی وجود دارد و بیماران مبتلا به دیسک کمر و یا پادرد و... به هیچ‌وجه نمی‌توانند از این مجموعه استفاده نمایند و شرایط بیماری آنان روز به روز به وخامت می‌گراید. بیماریهایی نظیر ایدز و هپاتیت در بین این زندانیان محروم بیداد می‌کند. کودکانی که مادرانشان محکوم به حبسهای طولانی‌مدت یا اعدام هستند، در همین زندان در کثیف‌ترین شرایط ممکن و در وضعیت سوء تغذیه به‌سر می‌برند. پس از دو سال نیز این کودکان محروم به‌دلیل نداشتن سرپرستی خارج از زندان به بهزیستی سپرده می‌شوند.
حدود 2000 زن در این زندان زندانی هستند که تعدادی زندانی سیاسی هم در میان آنان است. زندانی کردن زندانیان سیاسی زن در این زندان بخشی از سیاست جنایتکارانه رژیم آخوندی برای اعمال فشار و سرکوب و تشدید جنگ روانی علیه آنان است.
به‌رغم تلاش رژیم آخوندی برای درهم شکستن زندانیان سیاسی زن در تبعید به این زندان، تقریباً تمامی آنان وقتی از این دخمه‌گاه بیرون آمده‌اند، دست با افشاگری زده و ابعادی از شقاوت نظام ولایت‌فقیه و بیگانگی این نظام با هر چه نام انسانیت دارد را برملا ساخته‌اند.
واقعیت این است که رژیم زن‌ستیز آخوندی که در زندان بزرگ ایران، زنان را به‌طور مضاعف تحقیر می‌کند و برای سرکوب آنها از گشت ارشاد و اسیدپاشی و غیره… استفاده کرده و به بهانه آخوند‌ساخته بدحجابی آنان را دستگیر و روانه زندان می‌کند. پر واضح است که با آنان در زندان چه می‌کند. کافی است به حرفهای آخوند موحدی کرمانی نماینده خامنه‌ای در نمایش جمعه تهران در 26 دی توجه شود تا عمق دنائت و رذالت سران این رژیم علیه زنان درک شود. رذالتی که مشخص می‌کند در زندانی مثل قرچک ورامین چه بلایی بر سر زنان زندانی که خود قربانیان این رژیمند، می‌اورند.
آخوند موحدی کرمانی در نمایش جمعه تهران صراحتاً زنان به‌اصطلاح بدحجاب را دشمن ناامید و اعلان جنگ و جهاد علیه آنها کرد. او گفت: «مسئولان چه کردند؟ این فسادی که چهره کشور اسلامی را زشت کرده این بد حجابیها با این بد حجابیها چه کردید؟ بی‌تفاوتید؟ وای به‌حالتان! اگر هم کردید بگویید چه کرده‌اید؟ چرا این همه بدحجابی در جامعه دیده می‌شود؟ … حکومت چند وظیفه دارد، یکی از آنها «جهاد عدوها و استصلاح اهلها» حاکم باید با دشمن این مردم بجنگد، دشمن خارجی و دشمن داخلی، آن دشمنانی که این برنامه‌ها را تقویت می‌کنند و تشویق می‌کنند، بعضی از این انسانها از این خانمها ناآگاهند، بعضیهایشان آگاهند، آگاهانه به جنگ انقلاب می‌آیند، دهن‌کجی می‌کنند این همان «جهاد عدوها» ست. حکومت اسلامی در این زمینه‌ها چه می‌کند؟ چقدر با این دشمن جهاد کرده؟».
رژیم با این تهدیدها و با اقدامهای سبعانه، مانند اسیدپاشی و چاقو زدن به زنان و دختران، و نیز بر پایی زندانهای مخوفی، مانند زندان قرچک ورامین برای کشتن روح و جسم آنها، به خیال خود می‌خواهد از انفجار خشم مردم جلوگیری کند، اما، بی‌تردید هم‌چنان که تابه‌حال از این همه اقدامات خود جز شکست دستآوردی نداشته، از این به بعد هم با مقاومت مردم ایران و به‌خصوص زنان و دختران آگاه میهنمان، هر آنچه می‌کند بر سرش خراب خواهد شد.
اعترافها این کارگزار رژیم آخوندی به محرومیت زندانیان از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی، برای مردم ایران تازگی ندارد. 36سال است که زندان نمادی از کارکرد ایدئولوژی ضدبشری ولایت‌فقیه در جامعه است. این وضعیت در مورد زنان زندانی وحشتناکتر است. ضریب زن‌ستیزی نظام آخوندی در زندانهای زنان، وضعیت این زندانها را به‌غایت اسفناکتر کرده است.
چند تن از زنان زندانی سیاسی که از زندان اوین و سایر زندانهای دیگر به‌صورت تنبیهی و برای شکنجه روانی، به زندان قرچک ورامین تبعید شده‌اند تا کنون گزارشات مختلفی از این شکنجه‌گاه داده‌اند. زندان قرچک ورامین که از کمترین امکانات بهداشت و درمان و غذایی برخوردار نیست محل نگهداری زنان محروم و نگونبختی است که در حاکمیت آخوندهای تبهکار حاکم، مورد سوء استفاده‌های مختلف از مواد مخدر تا سرقت و غیره قرار گرفته‌اند.
زنان محبوس در این زندان، حتی از امکانات پوششی لازم برای محافظت خود در برابر سرمای زمستان محرومند.
در این دخمه گاه که در بین مردم به کهریزک دوم معروف است و قبلاً گاوداری بوده، زندانیان در چند سوله متعفن و فوق‌العاده کثیف و غیربهداشتی نگهداری می‌شوند. به آنها جیره غذایی فوق‌العاده ناچیزی داده می‌شود که در اساس غیرقابل خوردن است. آنها مجبورند در مواقع بسیاری با گرسنگی و تشنگی بسازند و حتی در مواردی با چند حبه قند روز را سپری کنند.
وضعیت طاقت‌فرسای این شکنجه‌گاه، برای زندانیان عواقب بسیار وخیم جسمی و روحی را به‌دنبال دارد به‌نحوی که به دردهای شدید کلیوی وعوارض وخیم گوارشی مبتلا می‌شوند.
بنا به برخی گزارشها برای تعداد ۲۰۰ نفر زندانی فقط یک سرویس بهداشتی وجود دارد و بیماران مبتلا به دیسک کمر و یا پادرد و... به هیچ‌وجه نمی‌توانند از این مجموعه استفاده نمایند و شرایط بیماری آنان روز به روز به وخامت می‌گراید. بیماریهایی نظیر ایدز و هپاتیت در بین این زندانیان محروم بیداد می‌کند. کودکانی که مادرانشان محکوم به حبسهای طولانی‌مدت یا اعدام هستند، در همین زندان در کثیف‌ترین شرایط ممکن و در وضعیت سوء تغذیه به‌سر می‌برند. پس از دو سال نیز این کودکان محروم به‌دلیل نداشتن سرپرستی خارج از زندان به بهزیستی سپرده می‌شوند.
حدود 2000 زن در این زندان زندانی هستند که تعدادی زندانی سیاسی هم در میان آنان است. زندانی کردن زندانیان سیاسی زن در این زندان بخشی از سیاست جنایتکارانه رژیم آخوندی برای اعمال فشار و سرکوب و تشدید جنگ روانی علیه آنان است.
به‌رغم تلاش رژیم آخوندی برای درهم شکستن زندانیان سیاسی زن در تبعید به این زندان، تقریباً تمامی آنان وقتی از این دخمه‌گاه بیرون آمده‌اند، دست با افشاگری زده و ابعادی از شقاوت نظام ولایت‌فقیه و بیگانگی این نظام با هر چه نام انسانیت دارد را برملا ساخته‌اند.
واقعیت این است که رژیم زن‌ستیز آخوندی که در زندان بزرگ ایران، زنان را به‌طور مضاعف تحقیر می‌کند و برای سرکوب آنها از گشت ارشاد و اسیدپاشی و غیره… استفاده کرده و به بهانه آخوند‌ساخته بدحجابی آنان را دستگیر و روانه زندان می‌کند. پر واضح است که با آنان در زندان چه می‌کند. کافی است به حرفهای آخوند موحدی کرمانی نماینده خامنه‌ای در نمایش جمعه تهران در 26 دی توجه شود تا عمق دنائت و رذالت سران این رژیم علیه زنان درک شود. رذالتی که مشخص می‌کند در زندانی مثل قرچک ورامین چه بلایی بر سر زنان زندانی که خود قربانیان این رژیمند، می‌اورند.
آخوند موحدی کرمانی در نمایش جمعه تهران صراحتاً زنان به‌اصطلاح بدحجاب را دشمن ناامید و اعلان جنگ و جهاد علیه آنها کرد. او گفت: «مسئولان چه کردند؟ این فسادی که چهره کشور اسلامی را زشت کرده این بد حجابیها با این بد حجابیها چه کردید؟ بی‌تفاوتید؟ وای به‌حالتان! اگر هم کردید بگویید چه کرده‌اید؟ چرا این همه بدحجابی در جامعه دیده می‌شود؟ … حکومت چند وظیفه دارد، یکی از آنها «جهاد عدوها و استصلاح اهلها» حاکم باید با دشمن این مردم بجنگد، دشمن خارجی و دشمن داخلی، آن دشمنانی که این برنامه‌ها را تقویت می‌کنند و تشویق می‌کنند، بعضی از این انسانها از این خانمها ناآگاهند، بعضیهایشان آگاهند، آگاهانه به جنگ انقلاب می‌آیند، دهن‌کجی می‌کنند این همان «جهاد عدوها» ست. حکومت اسلامی در این زمینه‌ها چه می‌کند؟ چقدر با این دشمن جهاد کرده؟».
رژیم با این تهدیدها و با اقدامهای سبعانه، مانند اسیدپاشی و چاقو زدن به زنان و دختران، و نیز بر پایی زندانهای مخوفی، مانند زندان قرچک ورامین برای کشتن روح و جسم آنها، به خیال خود می‌خواهد از انفجار خشم مردم جلوگیری کند، اما، بی‌تردید هم‌چنان که تابه‌حال از این همه اقدامات خود جز شکست دستآوردی نداشته، از این به بعد هم با مقاومت مردم ایران و به‌خصوص زنان و دختران آگاه میهنمان، هر آنچه می‌کند بر سرش خراب خواهد شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر