غروبي براي سياست مماشات با رژيم
با نزديک شدن زمان
ضرب العجل هسته‌اي براي دستيابي به يک توافق احتمالي ميان کشورهاي 5 بعلاوه
يک با رژيم آخوندي، اکنون شاهد يک‌قطب بندي جدي نه‌تنها در بين دول، احزاب
و سياستمداران در اتحاديه اروپا، بلکه حتي در ايالات‌متحده هستيم.
نگاهي به بازتاب رسانه‌ها در
اين زمينه، بهترين گواه بر اين ادعا است که ديگر تنها اين مردم و مقاومت
ايران نيستند که سياست مماشات با ديکتاتوري مذهبي حاکم بر ميهنمان را به
چالش مي‌کشند، بلکه عمق نارضايتي به وزارت خارجه‌ها، محافل سياسي و
ديپلماتيک و مردم کشورهاي درگير در اين پرونده نيز کشيده شده است. براي
نمونه روزنامه واشنگتن‌تايمز در آخرين نظرسنجي خود اعلام کرده است: «در
آمريکا از هر 10 نفر 6 نفر مي‌گويند، غيرمحتمل است معامله با رژيم ايران
توليد تسليحات اتمي توسط اين رژيم را متوقف يا کند، کند». همچنين در يک
اقدام نمادين 47 نماينده کنگره آمريکا در نامه‌اي به سران رژيم آخوندي ضمن
اشاره به خطوط قرمز سياست کلي اين کشور در مذاکرات اتمي تا کيد کردند که
هرگونه توافق اتمي بدون تائيد کنگره دوام نخواهد داشت. در اين نامه سرگشاده
ازجمله آمده است: «رئيس‌جمهور بعدي مي‌تواند چنين توافقنامه‌اي را با يک
چرخش قلم باطل کند و کنگره آينده مي‌تواند مفاد اين توافقنامه را در
هرزماني تغيير دهد». قانون‌گذاران آمريکا همچنين تأکيد کرده‌اند: «با
مشاهده روند مذاکرات هسته‌اي دريافتيم که کاملاً متوجه نظام ما و قانون
اساسي ما نشده باشيد. هرآن چه که به تصويب کنگره نرسد، صرفاً يک توافق
اجرايي است». اين هشدارها در حالي منتشر مي‌شود که شواهد و قرائن سخن از
تمايل بخشي از سياست مماشات در تن دادن به خواسته‌هاي ديکتاتوري ولي‌فقيه
طلسم شکسته در پرونده اتمي و کوتاه آمدن از قطعنامه‌هاي شوراي امنيت ملل
متحد رادارند. همچنين سايت حکومتي ديپلماسي ايران (22 اسفند 1393) به نقل
از روزنامه الحيات گزارش کرده است: «فابيوس (وزير خارجه فرانسه) از اينکه
مذاکرات هسته‌اي تنها ميان واشنگتن و تهران پيش مي‌رود چندان خرسند نيست و
با امتيازهايي که طرف آمريکايي با توجه به مطالبات اروپايي‌ها در پرونده
هسته‌اي داده، موافق نيست. نگاهي وجود دارد که اگر اين مشکلات حل نشدند،
پاريس از امضاي توافق نهايي با رژيم ايران خودداري کند». همچنين ريموند
تنتر مشاور اسبق کاخ سفيد در مقاله‌اي تحت نام ” ناديده گرفتن افشاگري‌هاي
مجاهدين به توافق بد مي‌انجامد“ (فارين پالسي 11 مارس 2015) با اشاره به
وضعيت قفل‌شده و چشم‌انداز تيره تار روند مذاکرات مي‌نويسد: «به مدت بيش از
يک سال به ما گفته‌شده است که معامله نکردن بهتر از يک معامله بد است. خوب
اين‌يک معامله بد است. اين‌يک معامله بسيار بد است، زيرا برنامه هسته‌اي
ايران به ميزان زيادي دست‌نخورده باقي مي‌ماند».23 اسفند 1393
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر