قطعنامه‌ٔ کنگرهٔ آمریکا و چند سؤال ساده
- مقاومت
- 1403/04/24
روز ۲۲ تیر خبر تصویب قطعنامه‌ٔ شماره ۱۱۴۸ با امضای اکثریت کنگرهٔ آمریکا منتشر گردید. این قطعنامه در محکومیت «تروریسم رژیم آخوندی، جنگ نیابتی منطقه‌یی و سرکوب داخلی» صادر شده و از تأیید ۲۲۳نماینده از هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه از جمله ۱۱رئیس کمیته و ۵۳رئیس زیرکمیته برخوردار است.
یکی از ویژگی‌های مهم قطعنامه‌ٔ ۱۱۴۸، شمولیت آن است، به‌طوری‌که تقریباً به همه ابعاد جنایات و نقش مخرب رژیم پرداخته و پیشنهادات و راه‌کارهای مشخصی نیز ارائه کرده است.
از مهم‌ترین موضوعات مطرح‌شده، تروریسم رژیم آخوندی، دخالت‌های منطقه‌ای، نقش سپاه، سرکوب در داخل از جمله در حق اقلیت‌های قومی و مذهبی، قتل‌عام ۶۷، خواست مردم ایران، قیامهای سراسری سالهای اخیر، محکوم کردن گروگان‌گیری و تبادل تروریستهای رژیم با گروگانها، دادگاه مسخره رژیم علیه مجاهدین و... می‌باشد.
در بین راه‌کارها هم به مواردی چون «حمایت از برنامهٔ ۱۰ ماده‌یی مقاومت ایران برای آینده ایران»، به‌رسمیت شناختن «حق ذاتی مردم ایران برای تعیین آینده سیاسی خود» و «حقوق مردم ایران و مبارزه آنها برای برقراری جمهوری دموکراتیک مبتنی بر جدایی دین و دولت» اشاره و به «حفاظت کامل از پناهندگان سیاسی ایرانی در کمپ اشرف۳» فراخوان داده است.
چند سؤال ساده
این که چرا این تعداد از قانون‌گذاران آمریکایی به ضرورت حسابرسی از جنایات رژیم در زمینه‌های مختلف رسیده‌اند و چگونه در بین همه‌ٔ موضوعات روی میز در جامعهٔ پیچیده‌ٔ آمریکا، آن هم در آستانه‌ٔ انتخابات ریاست‌جمهوری، به موضوع «ایران» اولویت داده‌اند، در متن قطعنامه پاسخ داده شده است.
نمایندگان کنگره آمریکا به‌خوبی می‌دانند «تروریسم» رژیم با جلوداری سپاه پاسداران، حد و مرز و ایران و اروپا و آمریکا نمی‌شناسد و منطقه و جهان از جنگ‌افروزیهایش در امان نیست، به همین دلیل گفته‌اند: «رژیم ایران از اکتبر ۲۰۲۳ به‌طور فزاینده‌یی به‌عنوان سر مار تروریسم و جنگ در منطقه عمل کرده است... بقای رژیم ایران به‌طور جدی به سرکوب داخلی و فعالیت‌های تروریستی آن در خارج از کشور با استفاده از تروریستهای نیابتی خود بستگی دارد».
درباره این‌که چطور این حجم از نمایندگان به این اشراف از تعادل‌قوای بین مردم ایران رسیده‌اند و از کجا با جنبه‌ها و توانایی‌های مقاومت ایران آشنا شده‌اند می‌توان به برخی از این نمایندگان اشاره کرد. از جمله آقای لنس گودن گفت: «آخرین باری که در آلبانی بودم، از امکانات آنجا بازدید کردم و با خانم رجوی ملاقات کردم. لحظات بسیار خاص با ساکنان آنجا داشتیم که خیلی سختیها را پشت سر گذاشته‌اند». نماینده دنی دیویس نیز گفت: «بزرگترین جلسه‌یی که در تمام عمرم به آن رفتم خارج از پاریس بود که هزاران و هزاران و هزاران هزار نفر شرکت کرده بودند. طولانی‌ترین جلسه‌یی که تا به‌حال رفته بودم؛ ۵۵نفر صحبت کردند و مردم تمام مدت با اشتیاق گوش کردند».
خانم میس رئیس زیرکمیتهٴ امنیت سایبری نیز ضمن حمایت از برنامهٔ ده ماده‌ای، به «شجاعت، اصرار و پیگیری» شورشگران در کف خیابان‌ها اشاره کرده و گفت: «می‌خواهم به مردم شجاع ایران که این لحظه را تماشا می‌کنند پیامی بفرستم. شجاعت، اصرار و پیگیری بی‌وقفه شما برای آزادی و عدالت، نادیده گرفته نشده است و ما با شما ایستاده‌ایم».
دکتر رائول روییز، عضو کمیتهٴ انرژی، با اشاره به نقش بی‌همتای مجاهدین در پیشروی قیام و انقلاب دموکراتیک مردم ایران گفت: «من اینجا هستم تا بگویم که ما شما را می‌بینیم، ما از شجاعت شما الهام می‌گیریم و ما از نظر اخلاقی از جنبش شما که به‌دنبال آزادی و دموکراسی هستید حمایت می‌کنیم».
در شرایطی که مردم و مقاومت ایران با حملات توفنده و کهکشانی از مجالس قانون‌گذاری و پارلمانها و شخصیت‌های جهانی و رهبران سابق و برندگان جایزه‌ٔ نوبل و... رژیم آخوندی را به گوشه‌ٔ انزوا و بدنامی بین‌المللی رانده است قطعنامه اخیر وزنه‌ٔ سنگین دیگری در کفه‌ٔ دیپلماسی انقلابی مقاومت ایران است.
بار دیگر ثابت شد با اتکا به نیروهای انسانی در یک مقاومت سازمان‌یافته، با در پیش گرفتن سیاست اصولی «کس نخارد»، می‌توان و باید جامعهٔ جهانی را هر چه بیشتر از رژیم و مماشاتگران دور و به مردم ایران نزدیک کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر