امیرعبداللهیان در یک نشست خبری در بیروت در بهار سال گذشته
امیرعبداللهیان وزیر بهلاکت رسیده رئیسی در سقوط هلیکوپتررئیسی
وزیر امور خارجه دولت ابراهیم رئيسی که روز یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ در پی سقوط هلی‌کوپتر جان خود را از دست داد، ۶۰ سال قبل در همین ماه اما در سومین روز آن در شهر دامغان دیده به جهان گشوده بود.
او که در دهه هفتاد خورشیدی وارد دانشکده وزارت امور خارجه ایران شد، همان‌جا تحصیلاتش را در رشته علوم سیاسی و روابط دیپلماتیک پی گرفت و به عنوان یکی از دیپلمات‌های این مجموعه به وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی اضافه شد.
حسین امیرعبداللهیان در طول دهه‌های اخیر مسئولیت‌های متعددی در وزارت خارجه و همچنین سفارت‌خانه‌های ایران در کشورهای مختلف به ویژه در منطقه خاورمیانه برعهده داشته است. نخستین مسئولیت خارجی او به سال ۱۳۷۶ برمی‌گردد؛ جایی که آن‌طور که در سامانه اینترنتی وزارت امور خارجه ذکر شده، به عنوان کارشناس راهی سفارت جمهوری اسلامی در بغداد شد.
پس از آن او در سال ۱۳۸۱ به تهران برگشت و در گروه خلیج فارس در معاونت عربی و خاورمیانه وزارت خارجه مسئولیت پذیرفت. در آن سال‌ها امیرعبداللهیان در سمت‌هایی چون «رئیس ستاد ویژه عراق»، «معاون مدیرکل خلیج فارس» و همچنین «معاون نماینده ویژه وزیر خارجه در امور عراق» حضور داشت.
پیشرفت‌ها در دولت احمدی‌نژاد
نخستین مسئولیت امیرعبداللهیان به عنوان سفیر در دولت محمود احمدی‌نژاد رقم خورد و او در سال ۱۳۸۶ در سن ۴۳ سالگی با وجود سابقه کم بین‌المللی یک‌باره به عنوان نماینده جمهوری اسلامی عازم منامه شد. او سه سال در بحرین به عنوان سفیر ایران حضور داشت و در سال ۱۳۸۹ به تهران برگشت.
او در بازگشت ابتدا به عنوان مدیرکل خلیج فارس و خاورمیانه وزارت خارجه منصوب شد و در ترفیعی قابل توجه در سال ۱۳۹۰ و باز هم در دولت محمود احمدی‌نژاد معاون عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه شد.
سال‌های حضور امیرعبداللهیان در این جایگاه را می‌توان یکی از بحرانی‌ترین دوران‌های منطقه خاورمیانه در نظر گرفت؛ جایی که تحولات موسوم به بهار عربی، جنگ داخلی در سوریه و اختلاف نظر میان تهران و پایتخت‌های عربی و همچنین قطع روابط میان ایران با عربستان و چندین کشور دیگر در منطقه در همان زمان رخ داد.
امیرعبدللهیان در کتابی با عنوان «صبح شام، روایتی از بحران سوریه» خاطرات خود را از آن سال‌ها در وزارت امور خارجه به رشته تحریر درآورده است. او در خصوص ماجرای برکناری منوچهر متکی، وزیر امور خارجه دولت محمود احمدی نژاد در سال ۸۹ در کتاب خاطراتش چنین می‌نویسد: «آقای متکی در زمانی نامناسب و در اثنای مذاکره رسمی با مقامات عالی رتبه کشور سنگال و در حالی که خارج از کشور حضور داشت از سوی آقای احمدی نژاد کنار گذاشته شد و آقای صالحی هدایت دستگاه دیپلماسی را بر عهده گرفت. در همان چند هفته اول که آقای صالحی وزیر خارجه شد وقایع و جریانات بی‌سابقه‌ای که به بیداری اسلامی شهرت یافت در کشورهای تونس و مصر آغاز شد و به سرعت جایگاه نخست را در تمام رسانه‌های دنیا به خود اختصاص دادند».
پررنگ‌تر شدن تحولات در منطقه خاورمیانه با افزایش نفوذ و قدرت نیروی قدس سپاه پاسداران در منطقه نیز همراه شد؛ جایی که به ویژه در سوریه، نیروهای تحت امر قاسم سلیمانی، فرمانده وقت نیروی قدس سپاه نقش قابل توجهی در تحولات داخلی این کشور ایفا می‌کردند. این در حالی بود که در همان زمان روایت‌های بسیاری در خصوص روابط نزدیک امیرعبدللهیان با سلیمانی منتشر شده بود. ضمن اینکه بر اساس قاعده نانوشته در وزارت امور خارجه پرونده‌های مربوط به منطقه خاورمیانه بیش از اینکه مسئولیتش با دیپلمات‌های این مجموعه باشد، با افسران و فرماندهان سپاه پاسداران بود.
سهم سلیمانی در وزارت‌خانه ظریف
با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، در حالی‌که بسیاری انتظار داشتند معاونت عربی- آفریقایی وزارت خارجه هم مانند دیگر بخش‌های این وزارت‌خانه دستخوش تغییر شود، محمدجواد ظریف ترجیح داد امیرعبداللهیان را در این سمت ابقا کند. تصمیمی که در آن زمان از سوی برخی تحت عنوان سهم سلیمانی در وزارت خارجه تفسیر شد.
از جمله اتفاقات مهم دیگری که در دوران حضور امیرعبداللهیان در سمت معاونت عربی آفریقایی رخ داد، قطع روابط ایران و عربستان سعودی پس از حوادث ۱۲ دی ماه ۱۳۹۴ بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر