« انقلاب ایدئولوژیک»، سرچشمهٔ دارایی‌ها و توانمندیهای مجاهدیناندکی غفلت و لغزش می‌تواند به سقوط منجر شود.
«سازمان مجاهدین خلق ایران» در نیمهٔ هر شهریور از سال شمسی تولد خود را جشن می‌گیرد. فحوای این جشن نگاهی به راه طی شده و تجربه‌گیری برای طی‌کرد باقی راه است؛ راهی که هرگز یک اتوبان ۱۰بانده و مجهز به علائم راهنمایی و چراغهای هشداری نبوده است. پیوسته از تنگ‌راه‌های دشوار و از بیخ گوش پرتگاههای هولناک می‌گذرد. سراسر فرازنا و سرابالایی است، هر چه به مقصد نزدیک‌تر می‌شود رنج و شکنج و طاقت بیشتری می‌طلبد. رهروان آن باید زره‌های رویینه‌تری به تن کرده باشند تا از ناوک‌های زهرآگین آسیب نبینند. از چنان ظرفیتی برخوردار باشند که به‌قول قرآن از «سرزنش سرزنش‌کنندگان» [بخوانید شیطان‌سازیها و پروپاگاندای الیگارشی رسانه‌یی] بیمی به دل راه ندهند.
در پیچ و خم صخره‌های نشسته بر گردهٔ کوه و مسیر منتهی به قله، تندبادهای مهیب می‌وزد، فضای مه‌آلود، نگاه را از دیدن پیشارو و چشم‌اندازهای گسترده باز می‌دارد. اندکی غفلت و لغزش می‌تواند به سقوط منجر شود.
سلسله جنبان و موتور محرک مجاهدین
سؤال این است که مجاهدین برای طی‌کرد چنین سرابالایی درشتناک و پای آدمیزاد ندیده، از کدام پتانسیل استفاده می‌کنند؟ سوخت‌بار یا به‌تعبیر دیگر سلسله‌جنبان و موتور محرک آنها برای تولید انرژی این صخره‌پیمایی خطرناک چیست؟ آن هم برای سازمانی که نیم‌قرن و اندی از عمرش می‌گذرد و طبق قانون دوم ترمودینامیک (افزایش آنتروپی) نباید از دینامیسم کنونی برخوردار می‌بود. طبق این قانون حتی اگر یک سیستم در حالت ایزوله باشد (یعنی سیستم دیگری روی آن تأثیر نگذارد)، در حالت‌های بعدی رو به آنتروپی بالاتری سیر می‌کند. «با اندازه‌گیری آنتروپی این امر محرز شده است که آنتروپی جهان رو به افزایش است... این به آن معنی است که این جهان پایانی دارد». (زمان در هنر، ادبیات، فلسفه و فیزیک. کلاودیاک کلهری، شیرزاد کلهری)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر