«نهال طوسی؛ صدای لابی رژیم از واشنگتن»
نهال طوسی، خبرنگار پولیتیکو، یکی از همین مهرههاست. زنی ایرانی-آمریکایی با پیشینهای در نایاک
مقدمه:
در هر نبرد سیاسی،
رسانه نهتنها ابزار بلکه خود یک میدان جنگ است. در این میدان، چهرههایی ظاهر میشوند
که اگرچه ظاهرشان مستقل است، اما نقششان چیزی جز بازوی رسانهای قدرت نیست.
نهال طوسی، خبرنگار پولیتیکو، یکی از همین مهرههاست. زنی ایرانی-آمریکایی
با پیشینهای در نایاک، و کارنامهای پُر از بزک سیاستهای تهران. در زمانی که
جنبشهای اعتراضی در ایران با گلوله و شکنجه خاموش میشدند، صدای او در رسانههای
غربی همان روایتی را بازتاب میداد که از عمق وزارت خارجه جمهوری اسلامی بیرون میآمد.
طوسی در کنار شاگرد رسانهایاش، نگار مرتضوی، پروژهی تلطیف چهره رژیم،
تخفیف جنایات، و عادیسازی «گفتوگوی تمدنها» با دیکتاتور را کلید زد. اما اسناد
و کلمات، گاهی تبر میشوند. در این فصل، این اسناد را به دست گرفتهایم.
اسناد و روایتها:
۱. نقش رسانهای در بزک
رژیم
- در برنامههای تلویزیونی، نهال طوسی و شاگردش نگار مرتضوی
بارها اعتراضات مردمی را بیرهبر، بیهدف، و غیرمؤثر توصیف کردند.
- از سرکوب خونین آبان ۹۸ تا شلیک به
هواپیمای اوکراینی، روایت آنها همیشه شامل تردید در گزارشهای مستقل و تکرار
«شک» در روایتهای رسمی غربی بود.
۲. نقش طوسی در پوشش
عملیات نایاک
- در نشستهای نایاک، طوسی بارها بهعنوان سخنران و
پرسشگر دیده شده.
- او با رابرت مالی (یکی از حامیان کلیدی نایاک) و
دیگر عناصر مرتبط با وزارت خارجه در جلسات مشترک حضور داشت.
- گزارش افشاگرانهی او درباره سحر نوروززاده (عضو
ایرانیتبار تیم اوباما در سیاستگذاری ایران) عملاً یک بیانیه دفاعی از حضور
چهرههای مرتبط با نایاک در دولت آمریکا بود.
۳. مقاله افشاگرانه
درباره بیاستراتژی بودن دولت بایدن در برابر ایران
- در مقالهای در پولیتیکو، طوسی با لحنی دوگانه، بهظاهر
دولت بایدن را نقد کرد، اما عملاً تلاش کرد وضعیت «مدیریت بحران بیدردسر» با
جمهوری اسلامی را بهعنوان واقعگرایی جا بزند.
- این مقاله با وجود نقد سطحی، تکرار همان سیاست نایاک
بود: حفظ وضع موجود، جلوگیری از فشار واقعی، و هشدار از «تغییر بنیادین».
جمعبندی:
نهال طوسی تنها یک
خبرنگار نیست؛ او یک پل است—پلی میان لابی نایاک و دستگاه سیاست خارجی آمریکا. او
با سابقهی حضور در نشستهای نایاک، انتشار مقالات جهتدار، و حملات غیرمستقیم به
مخالفان رژیم، همان کاری را میکند که رسانههای امنیتی تهران از آن عاجز ماندهاند: شستوشوی چهرهی ولایت فقیه در واشنگتن.
او، در کنار نگار
مرتضوی، پروژهای را نمایندگی میکند که هدفش نه تنها بقای رژیم، بلکه جلوگیری از
شکلگیری هرگونه سیاست قاطع در برابر جمهوری اسلامی است. پشت میکروفونها، لبخند
میزنند. اما مخاطب آگاه، صدای امنیتی را در لحن آرام آنها تشخیص میدهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر