نمود دیگری از انزوا(بنا بر اخبار منطقه‌یی و جهانی حلقه انزوای رژیم تنگ‌تر می‌شود)
نمود دیگری از انزوا
آخوند احمد خاتمی
مهمترين خبرها
- دیدار دونالد ترامپ و سناتور تام کاتن و گفتگو درباره رژیم ایران
- تازه‌ترین اظهارنظرها درباره برجام و استراتژی جدید دولت آمریکا در قبال رژیم آخوندی
- آمریکا احتمال فروش ۱۵میلیارد دلار موشکهای تاد را به عربستان برای مقابله با تهدیدات رژیم ایران تصویب می‌کند
اخبار مرتبط
این
روزها بنا بر اخبار منطقه‌یی و جهانی حلقه انزوای رژیم تنگ‌تر می‌شود. یکی
از تازه‌ترین واکنشهای رژیم در مورد انزوای جهانی‌اش در نمایش جمعه امروز
تهران بود. که آخوند احمد خاتمی به زبان آورد و گفت: «تریبون نماز جمعه
تریبون مردمی است کارهای دیپلوماتیک مال وزارت‌خارجه است ما این جا حرف شما
مردم را می‌زنیم. حرف ما این است به خدا اعتماد کنید به این مردم اعتماد
کنید. روز مبادا همین مردمند. دل نبندید به حمایت اروپا. حمایت قاطع اروپا.
ما درگیر نیستیم با اروپا. و خوب است که مسئولان ما تعامل دارند اما شما
مطمئن باشید اگر امر اروپا دایر باشد بین این‌که ایران را انتخاب کند یا
آمریکا را، آمریکا را انتخاب می‌کند». (رادیو معارف- 14مهر).
در روزهای گذشته مشاهده کردیم که رژیم دارد شانس خود را برای زنده نگه‌داشتن برجام، با تلاش برای ایجاد شکاف بین اروپا و آمریکا امتحان می‌کند. با این صحبتهای امام جمعه نمره موقت خامنه‌ای در تهران 14مهر 96، معلوم می‌شود که رژیم از این شکاف هم به کلی ناامید شده است.
البته ناامیدی در رژیم منحصر به این یک نمونه نیست. یک نمود دیگر آن داستان جایزه صلح نوبل است که یک عده مماشات‌چی‌های خارج کشور هو انداخته بودند که قرار است این جایزه به ظریف و موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به‌خاطر برجام داده شود. رژیم به‌خصوص باند روحانی خیلی برای نقد کردن این حلوای نسیه کیسه دوخته بود، تا به قول معروف آن را به زخم برجامشان بزند و کمی فشارها را تعدیل کند. ولی کمیته صلح نوبل با اعطای این جایزه به گروه «ائتلاف بین‌المللی برای محو سلاح هسته‌یی» معروف به آیکان، نشان داد که فضای عمومی جهان و اروپا برخلاف تصورات رژیم و باند روحانی است. و در واقع این اقدام کمیته صلح نوبل هم خود به‌مثابه سیلی دیگری بر بناگوش رژیم بود.
واقعیت این است که رژیم غرقه در بحران ولایت‌فقیه، هر چه می‌کند تا بلکه راهی برای خروج از انزوای منطقه‌یی و بین‌المللی پیدا کند، باز سرش به سنگ می‌خورد. در این رابطه حتی بفرما زدنهای شیخ شیاد حسن روحانی برای حضور بر سر خوان یغمایی که ملتمسانه پهن کرده بود، نیز دردی از نظام دوا نکرد. این واقعیت همان بن‌بستی است که باعث شده که رژیم از هرطرف می‌دود باز سرش به دیوار اتاق بحرانهایی می‌خورد که در آن محصور است و به قول یکی از مهره رژیم مثل کسی است که دایماً زیر ضربات بوکس این و آن قرار دارد در حالی‌که هیچ کاری نمی‌تواند بکند.
در روزهای گذشته مشاهده کردیم که رژیم دارد شانس خود را برای زنده نگه‌داشتن برجام، با تلاش برای ایجاد شکاف بین اروپا و آمریکا امتحان می‌کند. با این صحبتهای امام جمعه نمره موقت خامنه‌ای در تهران 14مهر 96، معلوم می‌شود که رژیم از این شکاف هم به کلی ناامید شده است.
البته ناامیدی در رژیم منحصر به این یک نمونه نیست. یک نمود دیگر آن داستان جایزه صلح نوبل است که یک عده مماشات‌چی‌های خارج کشور هو انداخته بودند که قرار است این جایزه به ظریف و موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به‌خاطر برجام داده شود. رژیم به‌خصوص باند روحانی خیلی برای نقد کردن این حلوای نسیه کیسه دوخته بود، تا به قول معروف آن را به زخم برجامشان بزند و کمی فشارها را تعدیل کند. ولی کمیته صلح نوبل با اعطای این جایزه به گروه «ائتلاف بین‌المللی برای محو سلاح هسته‌یی» معروف به آیکان، نشان داد که فضای عمومی جهان و اروپا برخلاف تصورات رژیم و باند روحانی است. و در واقع این اقدام کمیته صلح نوبل هم خود به‌مثابه سیلی دیگری بر بناگوش رژیم بود.
واقعیت این است که رژیم غرقه در بحران ولایت‌فقیه، هر چه می‌کند تا بلکه راهی برای خروج از انزوای منطقه‌یی و بین‌المللی پیدا کند، باز سرش به سنگ می‌خورد. در این رابطه حتی بفرما زدنهای شیخ شیاد حسن روحانی برای حضور بر سر خوان یغمایی که ملتمسانه پهن کرده بود، نیز دردی از نظام دوا نکرد. این واقعیت همان بن‌بستی است که باعث شده که رژیم از هرطرف می‌دود باز سرش به دیوار اتاق بحرانهایی می‌خورد که در آن محصور است و به قول یکی از مهره رژیم مثل کسی است که دایماً زیر ضربات بوکس این و آن قرار دارد در حالی‌که هیچ کاری نمی‌تواند بکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر